tanımlanamayan, anlamlandırılamayan ve adlandırılamayan şeyler oluyor. hayat sürprizlerle dolu, derken bile hep kötü tarafından bakılıyor. kaosun getirdiği bilinmezlikle her seferinde daha büyüğüne doğru bir adım atılıyor. kötü, daha kötüyü çağırıyor. o koku bir kez alındı mı, sabah uyanıldığında bile buruna çalınıyor. uyku dışarıdan gelen seslerle bölünüyor. huzursuzluktan içe çöken bünyeler, teslim olmuyor. sonu kestirilemeyen her şey gibi, bu da elini kolunu bağlayıp beklemeni salık veriyor; kendini unut. hayalleri ve umutları yeşerten her yeni günün gecesinde bir ruh daha ölüyor.
o kadar üzgünüz ki canımızın ne kadar yandığını fark etmiyoruz bile.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder