time waits for no one.

hayatlarımız kırılıyor. her an, paramparça olmaya hazır bir şekilde yaşıyoruz aslında. parça parça bırakıyoruz kendimizi geride.

tam, bitti, diye derin bir nefes aldığın anda çok daha büyük ve ağır bir yük atıyor omzuna. tam, yüklerimle barıştım ve artık onları boynumda taşıyabilirim, dediğin anda.

zaman, heyecanını emip, şekeri bitmiş sakız gibi, işlevsiz kılıyor seni bir anda. tam, gözlerim ışıldıyor, dediğin anda bakışlarını kurutana kadar peşini bırakmıyor. tüm sevgi sözleri işlevsiz kalıyor.

insan ne kadar yalnız olduğunu, enkazın ne denli büyük olduğunu anlatamadığı zaman anlıyor. sesin titremeye başladığı o an, üzerindeki toz toprakla kalakalıp, anlatmaktan vazgeçiyor. 

baş ağrıları en çok karanlıkta vuruyor. yere paralel uzanıp sonsuz boşluğa sabitlenen gözler, hep bir cevap arıyor dipsiz karanlıkta. mesafeler en çok karanlıkta uzuyor.

kimse durmuyor. kimse beklemiyor.

hayat, şekeri bittiği an, bizi tükürüp yoluna devam ediyor.