"bazen her şeyi bırakıp..." diye bir cümle kurmadan önce düşünmek gerek. mesela ben cuma günü her şeyi olmasa da en azından laptopı bırakıp antalya'ya uçtum. bir şort, üç tişört ve bir bikini ile. aylar öncesinden sadece annem ve büyük ölçüde güneşlenip denize girmek için gittiğim şehrin sabahına, erkenden gözümü açıp, ananemin dizinin dibinde, çam ağacının arkasına gizlenmiş bir balkonda kahve içerek uyandım ve içimden, "ben her güne böyle uyansam çiçek gibi bir insan olurum aslında," diye geçirdim. düşünsene; iş yok, hava sıcak, yüzünü yıkadığın evin bir balkonu var. ve fakat, saatler ilerledikçe elime telefonu alıp haber açtım. hava kapatmakla kalmadı bir de yağmur yağdı. ben o balkonda ağız tadıyla bir sigara bile içemedim. daha ilk günün ilk saatlerinde bile aslında hiçbir şeyi geride bırakamadığımı fark ettim.
o yğzden, bazen, hayatı her şeyiyle göğüsleyip ondan keyif almayı bilmek gerek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder