bazen ne kadar değişsen de; işini, evini, arkadaşlarını, saçını, kıyafetlerini, yediklerini, tepkilerini, sevdiklerini, dinlediklerini, beklediklerini ve beklentilerini, umutlarını ve hayal kırıklıklarını bir yenisi ile değiştirsen de, başa ve ta en başa dönmemen için hiçbir sebep olmuyor. veya o kadar çok şey oluyor ki seni o an'a, zamanın içinde dondurup cebinde sakladığın o hayata döndüren, bilmek bile istemiyorsun. seneler sonra, kışlıkların arasından çekip giydiğinde eline takılıveriyor. öylece bakakalıyorsun. evirip çeviriyorsun ne yapacağını bilmeden.
hayatın sürprizden anladığı buysa, sanırım, üzerinde biraz daha çalışması gerekiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder