the only thing more painful than being an active forgetter is to be an inert rememberer.

geçmişe sürtünme gücünün ruhu ve bedeni ateşe verme gücü vardır.

hayat, gözlerden ve parmak uçlarından aktarılır bir diğerine. ve o gözler ve parmak uçlarıdır, geçmişle geleceği birbirine bağlayan. yol yol olmuş kumaşlardan sarkan iplikleri, bir diğerine, bu ikisi bir araya getirir.

ve karşılaşmalardır sessizliği tüm gürültüsüyle ortadan ikiye ayıran. bedenini yırtıp içinden onlarca pislik ve sonsuz ışık yayan. 

tüm oluşların ve asla olamayacakların aynı anda ve birdenbire hücrelerine hücum ettiği o an, gözlerin kaşınmaya ve parmak uçların yanmaya başlar. hatırayı canlı ve olağanca güzel tutmaya çalıştığın o her an, teker teker ve birdenbire akmaya başlar, gözlerinden ve parmak uçlarından.

geriye geçmeye yüz tutmuş izler ve derine kazınmış harfler kalır.