ben köşeleri olan bir insanım.
net ve sivri köşeler.
bir şey 'evet'se evet'tir,
'hayır'sa hayır.
'bilmiyorum' gibi gri bir alan bile bir netlik içerir:
'şu an bilmiyorum ve didiklemek istemiyorum.'
bu kadar açık.
bu kadar basit.
buna rağmen o köşeler törpülenmeye çalışılırsa,
o sınırlar zorlanırsa
-evet, kabul-
acımasız olurum.
çok daha keskin çekilmiş çizgilerle kendimi savunurum.
susarım.
çünkü sonrasında nasıl bir tepki vereceğimi kestiremem.
vereceğim tepkiden korkarım.
bazen benim bile kendimi tanıyamadım anlar olur.
hal böyleyken de
nobody knows anyone else,
ever.
o yüzden,
lütfen,
sınırı aşmadan.
sırnaşmadan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder