en çirkini güzellerin.

bugüne kadar kimi tanıdıysam ilk anda onlara ne kadar soğuk göründüğümden dem vurmuşlardır. en kibar haliyle, "ne nemruttun abi, resmen duvar gibiydin. korktuk yanına yaklaşmaya." kaldı ki ben ilk gördüğü insanla kırk yıllık ahbap gibi ilişki kuranların samimiyetini de sorgularım. durup dinlemeyi, bakıp görmeyi tercih ederim. içimi açmadan önce içine bakmayı. çünkü ben kapılarımı açtığım zaman girecek insanı kırmızı halılarla karşılar, ikramda kusur etmeksizin mümkün olan en uzun süre için en iyi şekilde ağırlamaya çalışırım. anahtarımı veririm. hem evimin hem hayatımın. -belki de bundan bütün yorgunluğum- çok az kişi girebilir ordan. hayatım az ama öz insanlar kümesidir. onlar önemlidir. onlar ailedir. ama insanlar kırıp dökmeye bayılır ya, işte öyle bir savaş alanına döner içim onlar giderken. bazen kapı aralık kalır. öyle bir eser ki içerisi bütün anılar, fotoğraflar, mektuplar, kelimeler birbirine karışır havada. ve ben o ayazda benden geriye kalanları toplayıp biraraya getirmeye çalışırım. olduğu kadar.

yine böyle, bundan seneler önce biri girdi o kapıdan. normalde asla yan yana gelemeyecek iki insan seneler ve ne emekler verdik dostluk denen çocuğu büyütmek için. ne akşamları sabaha bağladık kelimelerimizle. ne sigaralar yaktık göz yaşlarımızı sildiğimiz ellerimizle. içimiz dışımıza taştı, içimiz dışımız bir oldu. beş sene sonra bir an geldi, biz ne olduğunu anlamadan bir şeyler kırıldı. "beni hiç tanımamış," en çok kurduğum cümle oldu. "yanlış anlaşılmalar" kalbimizi kırdı. çocuğumuzun ayaklarına bir şeyler battı. elleri kanadı. gözleri kapandı. yüreği sustu. sadece gölgesi kaldı fotoğraflarda ve arada çınlayan sesi, içimdeki boş odada. evet, r. gittiğinde içimden bir oda boşaldı. kapısını kapatmak bana düştü.

işte bu yüzden, içimi açtığım insanlar benden hep bir şeyler götürdüğünden, artık kimsenin içine bakamıyorum ve kimse için anahtar yaptırmıyorum. var gücümle olanlara sarılıyorum.

p.s.: "bu yazının deftere yazıldığı gece rüyamda r.'yi görmek de neyin nesi?" diye sordum bütün gün kendine. cevap, yok.