4.2.12

rüya.


öyle olduğunu biliyorum. hatta eminim. artçı şokunun şu saate kadar sürmesinin sebebi aslında son derece gerçek-çi olması. çünkü koltukta yan yana oturuyorduk. elim koluna, kolum belime bir değiyor, bir uzaklaşıyordu. 5 yaşındaki çocuklar gibi saklanmaya çalışıyorduk. her zaman olduğu gibi. sonrasında sarılmış uyuyorduk. üzerimizde ince bir pike. nefesini ensemde hissedebiliyordum. eskiden olduğu gibi.

so real, so simple.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder