işte yine başladılar.
bıkmadan ve usanmadan, uslanmadan, ellerini kadınların saçlarında, vücutlarında gezdirmeye yine başladılar.
bu kez bağırarak. ellerinde kağıtlarla. küçücük kız çocuklarının hayatlarını nefesleriyle -bir kez daha- kirlettiler.nasıl giyinmeleri ve ne giymemeleri gerektiğini madde madde önlerine dökerek, aslında kime benzememeleri gerektiğini de salık verdiler.
"dar giyme!" dediler, vücut hatların belli olmasın.
"kısa giyme!" dediler, etin başka gözlerle buluşmasın.
ahlakı kumaş parçalarına sarıp sarmaladılar.
ve, bir kez daha, aynı ahlakları, dört duvar arasında, aynı kız çocuklarının uykularına sızdı. o vücutlar, o gözlerin esaretine alındı. defalarca. senelerce.
kimse inanmadı.
ahlak tıbba üstün geldi.
kız çocuğu değil, 'baba'; kadın değil, erkek belirledi yine oyunun kurallarını.
"kapan!" dediler. bir daha ağzını açamadı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder