ilkokul çağımdayken aynı evde yaşamamızdan mütevellit amiga 500'de hunharca street fighter oynadığım, her joystick kırdığımda aramaktan çekinmediğim, evcil hayvan alırken yanımdan ayırmadığım;
ortaokul ve lise dönemimde biz şehir değiştirdiğimiz ve o evlendiği için tatillerde yanında kaldığım, istanbul'un altını üstüne getirmek suretiyle haftasonlarımı panayıra çeviren;
üniversite dönemimde özüme geri dönmüşken geçirdiği bekarlık sürecinde yaşadığı içe kapanma haliyle kendisinden ve benden uzaklaşan, içimi burkan ama hep içimde bir yerde olan, ara sıra telefonda konuştuğum;
ve şu an, ben hayatımı farklı bir boyuta taşımış ve o evlenmiş ve bir de çocuk sahibi olmuşken, bana halalığı tattıran, ps 2'de mortal combat oynadığım, günün her saati arayıp dertleşebildiğim, pazar sabahları kahvaltı yapabildiğim, evinin balkonunda sigara içip hayata küfürler savururken yanı başımda olan kahramanım.
benim için sevginin ve belki de aşkın gerçek karşılığı.
abim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder