bir şeye odaklandığım zaman dış dünyayla olan bağımı kopartıyorum. etraftaki sesleri duymuyorum. dikkatimi herhangi bir şeyin dağıtmasına izin vermemeye çalışıyorum. ama eğer ki bir şeye odaklanmaya çalışırken aynı zamanda kafamın içinde bambaşka sesler duyuyorsam işte o zaman kendimi kaybediyorum. yani kaybediyormuşum. kısa süreli hafıza kaybı ve... bum! bunu nasıl mı fark ettim, anlatayım.
tam da koltuğa kurulmuş tezim için izlemem gereken filmlerden bir tanesini seçip play tuşuna basacaktım ki whatsapp'tan gelen kahve teklifine kayıtsız kalamadım. 10 dakika içinde hazırlanıp montumu giydim ve tam kapıdan çıkacakken anahtarımın çantamda olmadığı fark ettim. yaklaşık yarım saatlik bir evi ayağa kaldırma operasyonundan sonra bu kez ankara'da olan ev arkadaşımı ve yedek anahtarımızın olduğu başka bir arkadaşımı da ayağa kaldırdım. çilingir çağırmadan önceki son çıkışta, son kez bir sigara yakıp dün ne yaptığımı hatırlamaya çalışıp hareketlerimi tekrar ederken gözüm mutfaktaki çöpün yanında duran torbalara ilişti ve bir tanesini silkeledim. torbayı kaldırıp altını yokladım ve... elimi içine soktuğumda anahtarın orda olduğunu gördüm. anahtarı çöpten çıkarttım. end of story.
evi temizlemek derken kastettiğim tam olarak bu değildi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder