tıkanıyorum. hayatın akışında, adım atacak yer bulamıyorum.
ve bu yüzden yazamıyorum. ister yoğunluk de, ister yorgunluk. zihnimi boşaltmak için gerçekleştirdiğim eylem bomboş bir kağıt olmuş bana bakıyor.
hep eklemlerim ağrıyor. ister çok oturmak de, ister lodos. dinlenmek için yattığım yatak rüyalarımı kaçıran soğuk taşlar gibi boylu boyunca uzanıyor.
masmavi oluyorum.
yine de biliyorum. uyanacağım an'ı bekliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder